Emigreren mijn verhaal

Emigreren mijn verhaal

10 juli 2024 4 Door Marìs

Emigreren mijn verhaal, jullie lezen vandaag precies waarom ik wil emigreren en hoe ik mijn locatie uitkoos.

Emigreren mijn verhaal

Emigreren mijn verhaal

Jullie lezen vandaag; emigreren mijn verhaal, waarin ik vertel waarom ik wil emigreren en waarom ik heen wil waar ik heen wil. Want hoe bedacht ik nou eigenlijk wáár ik precies wilde gaan wonen? En waarom wil ik nou eigenlijk emigreren?

Leestip: Pensioen opbouwen in Spanje!

Wellicht is het een goed idee om te starten met vertellen waaróm ik eigenlijk wil emigreren, dan komen we daarna vanzelf wel op de locatie uit. Al in mijn pubertijd heb ik weleens geroepen; later ga ik emigreren! Al had ik toen nog Duitsland in mijn hoofd, gewoon omdat ik daar destijds vaak kwam en het me daar prima beviel. De taal sprak en begreep ik ook, dus het leek me dan wel makkelijk dat ik geen nieuwe taal erbij hoefde te leren. Maar dat idee was ook al snel weer uit mijn hoofd verdwenen.

Later kwam het idee om te emigreren toch af en toe wel weer bovendrijven. Niet persé met een aanwijsbare reden op dat moment. Dus ik nam het idee ook nooit eerder serieus. Maar stukje bij beetje is het idee om te emigreren toch uitgegroeid naar wel een serieus plan. Ik merkte steeds meer dan Nederland gewoon niet meer mijn plek is. Het gejaagde leven en de mentaliteit bevalt me gewoon niet. Maar dat is niet de belangrijkste reden. De belangrijkste reden is mijn gezondheid en hoe ik me in mijn toekomstige nieuwe land voel.

In Nederland heb ik veel maanden van het jaar last van hooikoorts. Terwijl ik daar in mijn nieuwe land dus totaal geen last van heb! Dan denk je wellicht; goh dan ben je vast blij als de winter begint. Nou nee! Want in de winter als het echt koud is (kouder dan 10 graden) dan krijg ik weer dagelijks last van mijn gewrichten. Artrose en reuma zitten in mijn familie helaas. En zelf merk ik dan dat met name mijn handen en knieën dus last hebben van de kou. Die worden stijf en pijnlijk. Daarnaast ben ik ook erg gevoelig voor al die grijze dagen, daar krijg ik erg depressieve gevoelens van. En ik ben toch niet op deze wereld gezet om me constant ongezond te voelen een heel jaar door!

Ik hou van wandelen, van lekker buiten zijn. Als ik veel buiten kan zijn, dan voel ik mezelf helemaal tot rust komen. Maar hier in Nederland doe ik het juist zo min mogelijk. Al heb ik er in de winter wel meer lak aan dan in de zomer. Liever een beetje pijn dan benauwd zijn. Tegen de kou kun je je nog wel een klein beetje kleden. Al is het wel erg vervelend om altijd maar kniewarmers en handschoenen aan te moeten trekken.

Door bovenstaande redenen groeide dus ook stukje bij beetje mijn verlangen om te emigreren. Al sinds mijn 15e kom ik op Gran Canaria. Mijn moeder nam mij hier toen mee naartoe. Zelf is zij ook vanaf haar 15e regelmatig met haar ouders en jongere zus daar naartoe op vakantie geweest. En zij had het nog altijd over Gran Canaria. Het jaar voordat wij er samen heen gingen, ging zij daar na járen weer eens naartoe met een vriendin samen. Die vriendin kwam daar vroeger ook met haar eigen ouders. En toen ze terug kwam zei ze tegen mij; je móét gewoon een keer mee! Ik wil het jou ook graag laten zien.

Ik had nog nooit gevlogen en zag dat ook niet echt zitten, dat vond ik een beetje eng. Nog steeds ben ik er geen fan van, maar ja, je kunt moeilijk de oceaan over zwemmen 😉 Toch liet ik me overhalen omdat ik wel benieuwd was naar dat eiland waar altijd over gesproken werd. En waarvan ik foto’s gezien had. En zo ging ook ik op mijn 15e voor het eerst naar Gran Canaria. In het voorjaar van 2004. Ik was meteen verkocht. Wat een mooi eiland en wát een lieve mensen! Het is nu dus 20 jaar geleden dat ik voor het eerst op het eiland kwam.

Hoe vaker ik daar kwam, hoe meer ik me daar thuis begon te voelen. Al voelde ik me de eerste keer dus eigenlijk gelijk al helemaal thuis. Maar gaandeweg is het mijn 2e thuis geworden. Of eigenlijk mijn eerste thuis. Want ik voel me daar veel meer thuis dan in Nederland. Daarom was mijn keuze om te emigreren naar Gran Canaria ook niet zomaar uit de lucht gegrepen. Ik wist al meteen; hier wil ik wonen. Geen pijn in mijn lijf, geen last van hooikoorts, geen gejaagd leven daar, lieve mensen. En een heel andere mentaliteit waar ik veel beter tussen pas.

En ongetwijfeld zullen er dingen zijn waar ik erg aan zal moeten wennen, dingen gaan daar soms best nog ouderwets. Hoewel ook Spanje steeds moderner aan het worden is, maar met hele kleine stapjes. Maar toch zijn het stapjes vooruit!

Wanneer ik ga emigreren weet ik op dit moment helaas nog steeds niet. Het uitzoeken van het financiële plaatje laat een stuk langer op zich wachten dan verwacht. Hiervoor ben ik afhankelijk van iemand anders, dus ik zal geduld moeten opbrengen tot ik antwoord krijg op al mijn vragen. Het kan best zo zijn dat het financieel gezien verstandiger is om nog een paar jaar te wachten. Al is dat natuurlijk een antwoord die ik liever niet wil horen. Maar dat antwoord is beter dan geen antwoord! Ik wacht het af. Zodra ik hier meer over weet zal ik daar ook nog een uitgebreid artikel over schrijven.

Leestip: Weer het een en ander uitgezocht!

Heb jij ooit weleens geroepen dat je zou gaan emigreren? En wat was op dat moment je idee? Waarom wilde je weg?

Emigreren mijn verhaal