Werk niet meer leuk en mijn blog inkomsten

Werk niet meer leuk en mijn blog inkomsten

11 april 2021 10 Door Marìs

Vandaag vertel ik jullie over mijn werk niet meer leuk en mijn blog inkomsten. En hoe de situatie op mijn werk recent weer veranderde.

Werk niet meer leuk en mijn blog inkomsten

Ik zit de laatste tijd te dubben over dat mijn werk niet meer leuk en mijn blog inkomsten. Zelf vind ik eigenlijk tijd worden voor weer een stapje vooruit. Een stapje vooruit voor mijn gezondheid. Maar ik zal jullie eerst even precies bij praten over hoe de vork nu in de steel zit op mijn werk. Zodat mijn gedachtes en gevoelens beter te begrijpen zijn.

Leestip: Mijn inkomstenbronnen!

Inmiddels werk ik in totaal nu zo’n 4 jaar bij de post. Dat is wel met een halfjaartje pauze tussendoor, omdat je bij de post geen vast contract krijgt (als voorbereider). Een tijdje terug zijn de codeerregels ingevoerd. Dat is dat rijtje cijfers en letters was voorop je envelop gedrukt staat, rechts onderin. Zo weten wij in welk team de post hoort, in welke wijk, en op welke volgorde. Je hoeft zo dus geen kennis meer te hebben van de wijken die je voorbereid. Vroeger moest dit wel, want je sorteerde dan op postcode/ straat/ huisnummer. Nu let je alleen nog op de codeerregel. Zo kun je alle wijken van het hele land voorbereiden zonder ze te kennen. Super handig dus.

Nu is het daarbij ook de bedoeling dat je je gevulde tassen met post en brievenbus pakjes op een grote rolcontainer zet. Dit is voor de tassen met brievenbus pakjes en voor rustige wijken geen enkel probleem, want dat is niet zo zwaar. Echter, de drukke wijken hebben hele zware tassen. 20 a 30 kilo per tas zo’n beetje. En die rolcontainer wordt steeds voller, dus je moet die tas steeds hoger optillen om hem op de container te krijgen.

Vroeger hadden we daarvoor een klein karretje naast ons staan, daar zette je een lege tas op en dat geheel stond naast je. Zo hoefde je nooit zwaar te tillen. Het karretje reed je dan weg als hij vol was en de postverdeler van jouw team zette dat op de rolcontainers. Dan kreeg je daarna een leeg karretje terug en kon je weer verder.

Maar nu!

Nu mogen we sinds vorige week ineens geen kleine karretjes meer gebruiken. Ze hebben ze ook echt ergens verstopt zodat mensen ze niet zelf als nog kunnen pakken. Nu moet je dus je tas óf op de grond vullen, waardoor je moet bukken (slecht voor je rug) om de tas te vullen. Of je moet een krat omkeren en hem daarop zetten zodat hij hoger staat (wat eigenlijk niet mag, want dat geeft rommel op de werkvloer).

Leestip: De noodzaak van een buffer!

Hierdoor is het werken voor mij niet leuk meer, want verschuif maar eens een krat met een tas van 20 a 30 kilo er bovenop. Want voor de mensen die fysiek niet in staat zijn om zelf de tassen op de rolcontainer te gooien geldt; de postverdeler moet dat doen. Maar deze beste man heeft ook tig andere taken en kan dus niet altijd meteen jouw tas weghalen.

Hij moet ook zorgen voor genoeg lege tassen en is ervoor verantwoordelijk dat de rolcontainers met juiste kleur tassen op tijd op de afhaalplek voor de chauffeurs staat. Wat betekend dat hij onze rolcontainers allemaal weer leeg moet halen (want; alles ligt door elkaar daarop, vroege wijken onderop, late bovenop) en dat per kleur label op een andere container moet gooien. Kort om; wij doen dat werk voor niks. En hij moet extra slepen met tassen.

Niet praktisch

Niet heel praktisch als je het mij vraagt. Wat wél praktisch is, is dat de karren met onze wijken nu achter ons staan, in plaats van in rijen naast elkaar en je daar naartoe moet lopen. Je bent nu minder tijd kwijt met lopen. Maar moet wel in dezelfde tijd je wijken af hebben, terwijl je ineens ook met tassen moet sjouwen én je eigen kratten weg moet zetten (wat de postverdeler voorheen ook deed). Dat is dus gewoon niet mogelijk.

Daardoor is het werk wéér stressvoller geworden voor allen. Ik hoor dan binnen ook geen enkele collega die wél blij is met deze nieuwe situatie. Het zou zogenaamd geld moeten besparen, deze methode. Maar in de praktijk denk ik niet dat dit écht zo is. En het is arbo-technisch gezien ook niet goed voor je lichaam.

Leestip: My moneyzz Maart 2021!

De mensen blijven hetzelfde

Al met al blijven de collega’s natuurlijk gewoon dezelfde mensen waar je echt wel mee kunt lachen als er een geintje tussendoor gemaakt wordt. En ik heb nooit ergens anders zúlke leuke collega’s gehad als hier. De sfeer onderling is echt heel erg leuk, want er zijn veel mensen met dezelfde soort humor. En dat maakt dat je graag blijft/ terug wilt komen. Gewoon om lekker met elkaar te kunnen lachen en grappen te maken. Zeker in deze tijden waarin er weinig te lachen valt.

Wel heb ik gemerkt dat door deze manier van werken de lol er voor mij echt af is en ik oprecht ertegenop zie om naar mijn werk te moeten gaan. Zonde. Want dit is bijna de enige baan voor mij waarvan ik het werk zelf (het ingooien en inpakken van de tassen) echt leuk vind én ook lichamelijk aan kan, omdat ik staan en zittend werk kan afwisselen. Ik zou oprecht niet weten waar ik een andere passende baan zou kunnen vinden, waarbij je zittend en staand werk kunt afwisselen waarbij je niet teveel je rug belast. En wat ook nog leuk is.

Van werken op kantoor wordt ik bijvoorbeeld doodongelukkig, de hele dag stil zitten op een kantoor is niks voor mij. Vanuit huis werken zoals ik met mijn blog doe wel, omdat ik dan tussendoor altijd even de was kan doen, of naar buiten kan gaan om een wandeling te maken, of (onder normale omstandigheden) boodschappen te doen. Of lekker een boek kan lezen in de tuin (als die af is). Of een poging kan doen om iets uit de tuin te scheppen wat ik er niet in wil (of straks wat dingetjes zelf kweken als me dat blijft bevallen). Ik kan dan heel afwisselende dingen doen, waardoor ik meer innerlijke rust ervaar.

Overige inkomsten

Momenteel zijn mijn blog uitbetalingen vrij constant geworden. Inmiddels krijg ik elke maand een leuk bedrag uitbetaald, maar om nog een dag minder bij de post te kunnen gaan werken, moet dit wel echt nog goed omhoog gaan. Want op dit moment red ik het nog niet om een dag minder te kunnen gaan werken bij de post.

Mijn doel is om dat dit jaar wel te gaan bereiken, want ik wil mijn gevoel van tegenzin om te werken verder omlaag brengen. Daarbij kan ik dan ook mijn beide blogs weer nóg meer aandacht geven, wat de kwaliteit ten goede komt. Waardoor de blogs nóg verder kunnen groeien. Het is net domino 😉 Want uiteindelijk word ik er ook weer een stuk blijer van als ik mijn blogs meer aandacht kan geven, want bloggen vind ik gewoon écht het allerleukste om te doen.

Ik geniet altijd weer ervan om te schrijven. Ook denk ik erover om nog een derde blog te starten, wanneer mijn contract bij de post helemaal afgelopen is en alles weer normaal is in de wereld. Over vakanties en uitjes. Want ik vind het ook heel erg leuk om daarover te schrijven.

Leestip: Hoe ik mijn clix verdien!

Hoe vaak heb jij tegenzin om naar je werk te gaan en hoe los jij dat op? Ik zou niet weten hoe ik het kan oplossen, behalve weer een dag minder gaan werken. En er ondertussen voor zorgen dat mijn online inkomsten verder oplopen. Voor nu is het gewoon; gaan met die banaan. Werk  niet meer leuk en mijn blog inkomsten zijn nu nog een combinatie, in de toekomst zijn mijn blogs hopelijk mijn werk.

Werk niet meer leuk en mijn blog inkomsten