Dit maakt me onrustig

Inmiddels is het bijna zo ver dat we naar Gran Canaria gaan, maar dit maakt me onrustig. Niet het feit dát we gaan natuurlijk, maar het feit dat we niet precies weten wanneer we daarna weer gaan.

Dit maakt me onrustig

Dit maakt me onrustig; niet weten wanneer de volgende keer is dat we naar Gran Canaria gaan. Wellicht omdat ik het gevoel koppel aan de laatste keer. Toen wij in 2018 naar Gran Canaria gingen, wisten we alleen maar dat ik in 2019 ging verhuizen, dus dat we toen niet zouden gaan. We wisten niet of we daarna in 2020 of 2021 weer zouden komen. Maar iedereen weet wat er in 2020 gebeurde, dus het werd pas 2023.

Leestip: We verschuiven het eilandhoppen!

Dat het zó lang moest duren voordat ik weer kon gaan, maakte mij destijds erg verdrietig. Er was geen enkel zicht op wanneer het zou stoppen en we weer normaal konden leven. Dus wellicht dat mijn onrust daar een beetje vandaan komt. Dat was een voor mij traumatische ervaring. Niet meer naar je thuis kunnen en opgesloten zitten in een land waar je je niet thuis voelt, en even later; waar je ook geen vrienden meer had. En niet naar het (ei)land kunnen waar je wél vrienden hebt. Die intense eenzaamheid en dat verdriet zal ik nooit vergeten.

Als ik mijn gevoelens analyseer denk ik dat het daar weg komt. Al is mijn gevoel van zoveel mogelijk op Gran Canaria willen zijn ook steeds sterker geworden. We hebben natuurlijk het eilandhoppen voor eind 2026 in de planning. Maar tot die tijd niet meer op Gran Canaria komen, voelt voor mij als een eeuwigheid.

We hebben het ook al eens gehad over kerst en oud en nieuw daar vieren. Dus nu spookt er dan weer door mijn hoofd; moeten we dat niet tóch los trekken van het eilandhoppen? Dan maken we het eilandhoppen iets goedkoper, door het in een iets andere periode te doen. Maar hoe gaan we er dan mee schuiven? We hadden het juist al iets verschoven. Of moeten we de planning van het eilandhoppen gewoon laten voor wat het is en kijken voor januari om dan te gaan?

Dat doorbreekt de periode tussen mei 2025 en oktober 2026 mooi op. Dan duurt het niet zo’n eeuwigheid voordat we weer gaan. Het allerliefst wil ik in de winters helemaal niet meer in Nederland zijn. Nu al niet meer. Want deze winter is me wederom tegengevallen. Ik was niet zo heftig depressief als vorig jaar, maar het was wel weer eeuwig grijs en donker. Dat doet me gewoon écht geen goed. Ik voelde me ook echt totaal niet happy. Daarom ben ik héél blij dat de zon nu weer vaak schijnt! Wat daarbij goed helpt is het kunnen aftellen van bijna naar de warmte vertrekken. Ik kan niet wachten!!

Dit zijn zomaar wat gedachten die de laatste tijd veel door mijn hoofd gaan. Dit houdt me bezig. Ergens denk ik dan; moeten we het eilandhoppen misschien toch maar nóg iets langer uitstellen dat ik wél eerst ga emigreren? Maar dan voelt het echt als; van uitstel komt afstel. In eerste instantie was mijn oorspronkelijke idee om te gaan eilandhoppen in 2028. Als ik 40 zou worden. Maar toen zei mijn moeder; ik weet niet of ik het dan nog kan. Want op dat moment voelde zij zich niet topfit. Inmiddels zegt ze; we kunnen het ook doorschuiven naar 2028, want nu voel ik me wel weer goed! Zij sport inmiddels op haar werk (gratis) met een personal trainer, dus dat helpt daar natuurlijk ook bij.

Het ‘gevaar’ als ik het eilandhoppen ga uitstellen (tot 2028) is dat ik denk; ohh dat heeft geen haast dat sparen ervoor. Dan ga ik nu eerst andere dingen doen. Andere spaarrekeningen vullen. Want dan voelt het gewoon niet meer als een prioriteit. Dan zou ik mijn buffer en mijn aankopen rekening gaan vullen, en de rekening om te kunnen emigreren uiteraard. Ik ben nu juist extra gaan investeren om het geld voor het eilandhoppen een stuk gemakkelijker bij elkaar te kunnen krijgen. Maar dat geld zou dan dus niet meer daarvoor gebruikt worden. Nu is het natuurlijk ook wel erg lekker om een financiële boost te krijgen voor het emigreren. Hoe dan ook komt het geld dat ik extra verdien met investeren heel goed van pas! Soms zou ik wel een uit-knop willen hebben. Gewoon even al die gedachten uitzetten, gewoon omdat ik er zo onrustig van wordt.

En dit is geen adviesvraag van ‘wat moet ik doen’, want ik vraag nooit om advies over dit soort dingen. Over het algemeen luister ik er ook vrijwel nooit naar. Ik doe altijd gewoon wat goed voelt voor mij. Dit is gewoon even puur het delen van mijn gedachtes. Zodat jullie weten wat mij allemaal bezig houdt. Op dit moment (half maart) weten we ook nog niet hoe het verder gaat met mijn moeders werk. Ze wil graag nog even doorwerken voor extra geld, maar officieel loopt haar contract begin juni af, omdat ze dan met pensioen mag. Dat is dus ook nog een onzekere factor voor ons, waardoor we nog even geen goede beslissing kunnen nemen. Wordt uiteraard vervolgd…

Leestip: Leer ook online geld verdienen!

Wat doen jullie als jullie ergens onrustig van worden? Hoe laat je je onrust los? Ik wandel al elke dag een stukje, maar dat helpt niet.