Hoe was mijn vakantie?
Vandaag geef ik antwoord op de vraag; hoe was mijn vakantie? Deze vakantie was heel anders dan andere keren namelijk.
Hoe was mijn vakantie?
Vandaag krijg je antwoord op de vraag; hoe was mijn vakantie? Mijn vakantie was erg raar. Jullie hadden al gelezen dat ruim een week voordat ik op vakantie ging, ik heel duizelig wakker geworden was. Na een paar keer bellen met de huisarts werd duidelijk dat ze er niks aan zouden doen. De reactie was; bouw maar een spiegel op met ibuprofen en paracetamol en succes met de vlucht.
Leestip: Dagbudget Gran Canaria 2025!
Mijn voorhoofd zat dicht en daar doen ze niks aan. Ik was al dagenlang druk met stomen, medicijnen nemen, zoveel mogelijk uitrusten en op het laatst kreeg ik van de kapper een tip om een neusdouche te proberen, omdat het hem altijd goed helpt. Daardoor leek mijn hoofd inderdaad wat meer open te gaan de duizeligheid nam iets af. Dit kun je alleen gebruiken met gekookt water, dus meenemen was geen optie. Want ik heb geen gekookt water in ons verblijf.
De vlucht ging gelukkig goed. We hadden ook een hele gezellige vrouw naast ons zitten waar we mee hebben zitten kletsen en zelfs op mijn moeders iPad nog met z’n 3en een spelletje hebben zitten doen (omdat ze vroeg hoe het spel werkte, ik wist zelf ook niet hoe het werkte). Super gezellig en ik was heel erg blij met die afleiding. Op een gegeven moment kregen we wel iets turbulentie en kwam de duizeligheid ook een beetje opzetten. Maar al met al viel het me erg mee en was ik heel erg opgelucht toen ik de bergen van Tenerife ineens zag liggen met op de voorgrond Gran Canaria.
Zelf ging ik er vanuit dat als ik eenmaal daar zou zijn, het wel snel beter met me zou gaan. We hadden van tevoren al van alles bedacht dat we wilden doen. Maar deze keer geen dagindeling gemaakt. We hadden zoiets van; we zien wel wat we wanneer gaan doen. Mijn moeder was ook niet helemaal fit vertrokken en tijdens de vlucht wilden haar oren niet echt open gaan, dus voor haar was de vlucht een stuk minder prettig. Ze voelde zich daarna wat zieker.
Toen we aan kwamen rijden met de taxi bij ons verblijf liep onze Belgische vriend daar die dus die dag 50 geworden was. We hadden hem ’s ochtends in het vliegtuig voordat we vertrokken online gefeliciteerd en gezegd; stuur wat zon en warmte naar ons toe! Omdat wij eerst boodschappen wilden halen én omdat we zijn cadeau gelijk wilden geven als we hem zouden zien doken we weg, zodat hij ons niet in de taxi zag zitten. Hierdoor hadden we eigenlijk al direct grote lol. Maar ook lichte stress, want we wilden ons eerst even inchecken en omkleden zodat we boodschappen konden gaan halen. We wisten niet hoe lang hij weg zou blijven.
Tijdens het omkleden keken we dus steeds naar buiten, of hij verderop op de straat al aan kwam lopen, want dan konden we ons even verstoppen. En ja hoor; hij kwam weer terug! Er staan vrij brede zuilen in de ruimte, dus wij konden ons verstoppen achter zo’n zuil. Omdat hij ons niet verwachtte, keek hij gelukkig ook niet al teveel om zich heen. Een man zag dat we ons verstopten en had er de grootste lol om, en wij ook! Uiteindelijk slaagden we erin om ongezien weg te komen. Yes gelukt!!
Nadat we boodschappen gehaald hadden en de kamer op konden, hebben we zijn verjaardagskaart en cadeau opgezocht en appten we iemand uit zijn vriendengroep om te vragen waar de jarige zich op dat moment bevond. Hij wist het ook niet en appte even in het rond. Ondertussen bleek dat ze buiten bij een bar zaten, dus gingen we daar allemaal naartoe. Degene die wist dat wij zouden komen zwaaide al naar ons, omdat hij ons rond zag kijken en de jarige keek énorm verbaasd. Hij zei ook gelijk; maar jullie hebben me vanmorgen nog gefeliciteerd! Jullie hebben helemaal niks gezegd! Heerlijk die verbaasde blik. Hij vond het enorm leuk dat we er waren. En de rest van zijn vriendengroep ook.
Van hun hoorden we dat mijn vriendin al werkte. Normaal is ze altijd vrij in april, maar nu niet. Ze had in februari al vakantie gehad. Waarschijnlijk was het anders ingedeeld omdat ze er vorig jaar tussenuit geweest was voor een operatie. Dat vond ik dus eigenlijk wel heel erg leuk, want dat betekende dat ze op haar verjaardag ook gewoon zou werken. 1 dag voor haar verjaardag was ze terug van haar ‘vrije weekend’ en heb ik van bovenaf gekeken wanneer ze wegliep voor haar pauze.
Omdat ik weet dat ze dan een halfuur pauze heeft, zijn we toen snel naar de buitenbar gegaan waar zij werkt en hebben we haar collega begroet. Ze zei al dat mijn vriendin pauze had. En toen ik haar vertelde dat ik dat van bovenaf gezien had moest ze heel erg lachen. En stak ze haar duim op. Na elkaar geknuffeld te hebben bestelden we alvast wat te eten. Toen mijn vriendin terug kwam van haar pauze zag ze ons niet eens staan aan de achterkant van de bar. Ik liep snel naar het deurtje in de bar waar ze doorheen gaat en daar stonden we precies op hetzelfde moment. Ik zei toen gelijk; Hola sorpresa! Of terwijl; hoi, verrassing! Haar mond viel letterlijk open en ze vloog me daarna gelijk om de nek, zo leuk! Ze vond het helemaal leuk dat we er waren.
De volgende dag was ze jarig en kreeg ze haar cadeau. Een hele mooie tekening van haar met haar vader samen. Gemaakt door een vriend van ons die heel goed kan tekenen. Omdat er geen goede foto van hun 2 samen was, heeft hij 2 foto’s samengevoegd. Ze was helemaal onder de indruk van hoe goed de details waren. Een soort mini kuiltje in haar kin, die zo klein is, dat ik die zelf nog nooit gezien had, was ook getekend. Toen ze het aanwees zag ik het ook inderdaad. Net als een detail bij haar vaders lip.
Het was natuurlijk erg emotioneel voor haar (omdat haar vader al een paar jaar niet meer leeft, maar wel heel belangrijk voor haar was, ze hadden een heel sterke band samen). Ze zei gelijk dat dit haar mooiste cadeau was die ze gekregen had. Ze had ook andere hele mooie cadeau’s gekregen, waaronder 4 dagen Fuerteventura samen met haar man. Maar toch vond ze ons cadeau het mooiste. Dat raakte mij dan ook wel weer heel erg.
Ook een afscheid
Tijdens onze vakantie zou er ook een ober met pensioen gaan. Hij heeft er ruim 40 jaar gewerkt en wij kenden hem dus ook al járen. Ik kwam 21 jaar geleden voor het eerst in ons verblijf en toen werkte hij er dus al. We hadden voor hem een kaart gekocht waarop (in iets meer woorden) stond; geniet van je pensioen! En we schreven er zelf ook nog tekst bij.
Eigenlijk ging het heel raar. Ze mogen min of meer namelijk niet zeggen wanneer hun afscheid is, omdat het niet de bedoeling is dat gasten van ons verblijf zich bij de afscheidsreceptie aansluiten. Dat is echt voor familie en personeel. Maar wij ontdekten dat hij op maandagavond een afscheidsspeech van de baas kreeg, vlak voordat het restaurant sloot. Dat is dan ook het moment waarop gasten afscheid mogen nemen. Toen zei onze Belgische vriend tegen ons dat de ober voor het laatst was, maar onze kaart lag nog boven (ongeschreven). Dus wij dachten; shit dit gaat mis! Wij terug het restaurant in en we vertelden hem dat we nog een kaart voor hem hadden, maar dat die nog boven lag.
Toen vertelde hij dat hij er woensdag zou zijn voor zijn afscheidsreceptie met de tijd erbij. En dat dat in het restaurant zou zijn. Hierdoor konden wij gelukkig toch nog onze kaart voor hem schrijven. Die woensdag vroegen we bij de receptie waar we het beste op hem konden wachten; waarna er gevraagd werd hoe wij het wisten. Toen we zeiden dat we het van hem zelf wisten was het goed en vertelden ze waar we konden wachten. Voordat onze favoriete ober het restaurant in ging vingen wij hem op en gaven de kaart (met nog een financiële bijdrage erin). Hij werd er helemaal emotioneel van en we kregen nog een knuffel van hem en toen moest hij naar binnen.
Wat hebben we verder gedaan?
Wat we verder tijdens onze vakantie gedaan hebben is bijna niks. We zijn bij de winkeltjes in de straat geweest, een paar keer gingen we naar de Hiperdino in San Fernando (in Bellavista). We zijn bij een bazaar geweest die de Canarische vlag verkocht. En we zijn 1x een strandwandeling wezen maken en eindigden toen bij een winkelcentrum waar we wel vaker van alles kochten. Daar hebben we alleen gekeken voor kettingen omdat ik een bepaalde ketting zocht (en ook vond!).
En verder zijn we ook nog bij de Yumbo geweest, maar daarvan hebben we maar 1 verdieping gehad omdat ik daar na de lunch weer instortte. Onze strategie was een beetje; een dag niks doen (buiten zitten op het balkon en naar de buitenbar). En dan een ochtendje iets doen en in de middag weer naar de buitenbar. Dat was zo ongeveer ons dagelijkse schema. In de avond deden we dan ook helemaal niks meer. Wel hebben we een keer de markt in Playa del Inglés bezocht in de ochtend.
Wel zijn we nog een keer in de avond de zonsondergang gaan bekijken. En we zijn nog een ochtendje naar Maspalomas geweest. Eigenlijk wilden we naar de vuurtoren, maar die was ineens dicht die dag. Terwijl het geen feestdag was of zo. Die zou pas de dag voor wij vertrokken weer open zijn. Toen zijn we wederom maar weer een strandwandeling gaan maken en hebben we rondom de vuurtoren langs een meer gelopen waar het ook heel mooi was.
Dit was voor ons dus eigenlijk een hele rare vakantie. Normaal ondernemen wij echt veel meer. Maar steeds werd het mij teveel. En mijn moeder bleef ook kwakkelen qua gezondheid. Wel waren we dus elke dag zo ongeveer de hele dag buiten, dat was zó heerlijk! En we hebben ook flink gelachen met de meiden bij de buitenbar en met onze Belgische vrienden.
En omdat het nu zo gek verliep, hebben we alweer iets gedaan met een reservering… Maar dat lezen jullie in een ander artikel ergens volgende week 😉
Kleine gezondheid update; aan het eind van de vakantie waren die 4 weken voorbij waarna je verbetering zou moeten merken volgens de huisarts. En tussendoor had ik wel een terugval waarin het weer even slechter leek te gaan, maar toen de 4 weken eraan kwamen merkte ik toch heel langzaam hele kleine verbeteringen. Bij mij willen dit soort dingen nog weleens langer duren, zo ook in dit geval. Uiteindelijk was het niet nodig om daar weer een huisarts te bezoeken.
Het slikken van de medicijnen heb ik op een gegeven moment losgelaten (op de neusspray na). En inmiddels merk ik nu dat ik me wat snotteriger voel, waardoor mijn voorhoofd open is. De duizeligheid is zo goed als weg. Heel soms in de avond komt het nog een klein beetje. Maar ik doe nog steeds de oefening daartegen die ik online gevonden had, wat je helpt om je evenwichtsorgaan te herstellen. Al die rondvliegende pluizen (van de paardebloemen) helpen natuurlijk ook niet mee. Maar ik doe het nog even rustiger aan tot het weer helemaal goed gaat.
Leestip: Bijkomende kosten voor een koopwoning in Spanje!
Hebben jullie weleens een vakantie gehad die heel gek verliep? Wat was er zo gek aan? Waar was je toen? Wat voor gevoel hield je eraan over? Wij baalden eerst heel erg dat we eigenlijk zo ongeveer niks van ons lijstje gedaan hadden. Maar later zetten we dat om naar; hallo, we zijn op Gran Canaria! Dan gaan we toch niet lopen balen! We gaan gewoon genieten van de gezelligheid hier en het buitenleven! Dat lukte toen ook erg goed.
