Uit eten geweest

We zijn uit eten geweest! Op mijn opa’s verjaardag (hij is in 2010 overleden) gaan we meestal uit eten met oma. Meestal gaat mijn tante dan ook mee.

Uit eten geweest

We zijn uit eten geweest met elkaar. De restaurants waar we meestal komen, daar waren mijn moeder en ik een beetje op uitgekeken. Dus hadden we een ander restaurant bedacht. Alleen was mijn tante het daar weer niet mee eens. Die wil persé dat mijn oma naar een restaurant gaat waar ze bekend is. Grote onzin, want ze vind het juist leuk om nieuwe ervaringen op te doen. Mijn tante kwam vervolgens met een of ander hoogstaand restaurant, waar ze geen normaal eten serveren, maar alleen luxere troep. Daar zijn wij weer niet van. Ik zag letterlijk niks lekkers op die kaart. Mijn moeder gelukkig ook niet. Dus dat werd hem ook niet.

Leestip: Ik ga emigreren!

Je ziet, de meningen lopen nogal uiteen. Waarom we het mijn oma zelf niet vragen? Omdat die alles best vind. Die wil niemand voor het hoofd stoten en kan geen keuzes meer maken, of ze veranderd ze elke paar dagen. Daarom kiezen wij (want ze vind ook écht alles prima, als we maar samen gaan eten). Uiteindelijk kwamen we uit op een all you can eat restaurant. Helemaal prima.

Dit doen we altijd in de eerste helft van augustus op mijn opa zijn verjaardag. Niet als herdenking, maar gewoon voor de gezelligheid. Aan herdenken doen wij niet. Wel aan vieren dat we hem gekend hebben en lang bij ons hebben mogen houden. Wanneer ik straks geëmigreerd ben, zal ik hier niet meer bij aanwezig zijn. Dit is niet iets waar ik speciaal voor naar Nederland ga komen terwijl ik in mei/ juni ook al in Nederland zal zijn. Op mijn oma’s verjaardag eten we namelijk ook altijd al samen.

Het voegt voor mij dan niks toe om daar extra voor naar Nederland te vliegen. Volgend jaar zal ik druk zijn met wennen aan mijn nieuwe thuisland. Daar heb ik onwijs veel zin in. Er zal veel op me af gaan komen. Mijn oma wil al jaren niet meer vliegen. Ze heeft ooit een niet zo fijne vlucht meegemaakt (daarna wel weer gevlogen, maar altijd met stress). Dus die zal niet snel naar Gran Canaria komen. Te verwachten; nooit. Tenzij ik me vergis en ze zich erover heen zet omdat ze persé mijn huis wil zien. Die mogelijkheid bestaat natuurlijk altijd. Wat ik zelf dan wel weer leuk zou vinden.

Daarom vind ik het wel leuk om beelden te maken van het emigreren. Dan kan ze dat na afloop zien en was ze er toch een klein beetje bij. Is het idee. En dan kan ik voor haar natuurlijk mijn huis filmen en dat laten zien. Al zal dat eerst een huurhuis worden. Mijn tante vliegt wel en zal wel een keer naar Gran Canaria komen om te kijken. We hebben geen hechte band met elkaar, maar zijn wel samen 1 (met mijn moeder erbij) als er iets in de familie is.

Mijn oma weet overigens nog niet dat ik ga emigreren. Omdat ik nog niet een precieze maand kan vertellen en omdat haar geheugen ook slecht is, heb ik nog niks verteld. Anders krijg ik elke keer de vraag wanneer ik nou ga vertrekken. En of ik al een huis heb. Daar heb ik nog even geen zin in. De laatste dingen moet ik eerst maar eens voor mezelf op een rijtje gaan zetten. Dan kan ik daar gelijk een duidelijk antwoord op geven aan haar.

Leestip: Afscheid nemen van mensen!

Heb jij weleens etentjes met familie? In welke samenstelling is dat? Hoe vindt je dat?